هر ساله، حدود 6 تا 7 میلیون مقاله در سراسر جهان توسط پژوهشگران و محققان در دانشگاه ها و یا شرکت های دانش بنیان چاپ می شود که حجم کار خیره کننده ایست. این تعداد عظیم از مقالات، عمدتاً توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی با همکاری اساتید راهنما و مشاور انجام می شود. در این راستا، ایجاد همکاری های دانشگاهی برای انجام پژوهش، یکی از راهکارهای مؤثر در تسریع روند مستندسازی یافته ها، برخورد با موانع و مشکلات تحقیق و افزایش کیفیت خروجی پژوهش است. به عبارت دیگر، شناخت اساتید و پژوهشگرانی که در حوزه های کاری نزدیک به یکدیگر فعالیت می کنند و ایجاد همکاری های مشترک آکادمیک، نکته کلیدی در تبدیل یک پژوهش شخص محور به یک پژوهش جامع و محتوی محور است. این کار باعث می شود که اولاً مسیر تحقیق با نگاهی جامع تر تعیین شود و ثانیاً فشار کار از روی یک شخص (که معمولاً دانشجو است) برداشته شده و بین همه پژوهشگران پخش شود. البته همکاری ها باید به نحوی باشند که همه پژوهشگران آورده ی مشخص خود را داشته باشند و فقط نظاره گر پروسه پژوهش نباشند. همچنین، این همکاری می بایست در بستری امن و با مشارکت مستقیم اساتید راهنما انجام شود تا بتواند اثر خورد را در پیشبرد تحقیق ایفا نماید و در معرض سوء استفاده قرار نگیرد.