دنیا یک یادگیری تقویتی

دوستان عزیزم،

سلام

امروز قصد کردم دلنوشته ای بنویسم. آنچه در دل می گذرد را به قلم جاری کنم برای مخاطبان عزیز که به قول حضرت مولانا "من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت!"

گاهی اتفاقاتی که پیرامون ما رخ می‌دهد بر وفق مراد ماست و مایه خوشحالی و خرسندی ما می‌شود. امیدوارم که برای شما دوستان عزیزم همواره همینگونه باشد و دنیا بر همین روال پیش رود. اما به ناچار گاهی هم چرخ زمان برعکس می‌چرخد و اتفاقاتی را رقم می‌زند که به مزاج ما خوش نمی‌آید. تلخ مزاجمان می کند، افسرده و دلگیرمان می کند، گله مندمان می کند! به قول عزیزی، وقت آن شد که سر خویش، من از غم شکنم، آهی از دل کشم و حلقه ماتم شکنم …

باید بدانیم که اصلاً قرار نیست همه چیز همواره مطابق منطق ما و نوع فکری که داریم باشد. دنیا و اتفاقات پیرامون آن مثل یک “یادگیری تقویتی” است. قرار نیست طبیعت همه اطلاعاتش را یکجا به ما نشان دهد تا بر اساس آن آموزش بینیم. دانش نهفته در جهان خورد خورد به ما نشان داده می‌شود. با هر تصمیمی که می‌گیریم و با هر قدمی که برمی‌داریم، نتیجه کار را تجربه می‌کنیم و متعاقب آن دانش ما تکمیل می‌گردد. مرام دنیا اینگونه است که ما را در معرض بلاها قرار دهد تا به مرور در طول زندگی تجربه کنیم و یادبگیریم. بزرگی می‌گفت یادگیری لازمه حیات و شوق زندگی است.

این موضوع فقط برای افراد نیست، برای جامعه هم صدق می‌کند.

جوامع در طول تاریخ وقایع مختلفی را تجربه می‌کنند و در خلال این تجربه‌ها آموزش می‌بینند. مولای ما، حسین (ع)، را در کربلا شهید کردند. چقدر ذکر این حادثه دردناک و غم‌انگیز است. با خودم فکر می‌کردم آیا واقعا نمی‌شد که وقایع دنیا به گونه‌ای رقم بخورد که حسین (ع) شهید نشود و حادثه ای به این دردناکی به وجود نیاید! با تجربه‌تر که شدم فهمیدم. حسین (ع) باید شهید می‌شد تا با شهادتش به مردم دنیا درس زندگی بیاموزد. مخاطب حسین فقط مردم زمان خود نبودند، مردم دوران‌های دیگر هم از زندگی حسین (ع) و رفتن حسین (ع) دنیا دنیا درس می‌آموزند.

می‌بینید، حکمت خدا چقدر عظیم است؟ وقایعی که از نظر ما جانکاه است، دردناک است، غیرقابل تحمل است، از دیدگاه پروردگار متعال ضروری است، مایه آموزش بشر است، دلیل تعالی انسان است.

با این دیدگاه که نگاه کنیم، آدم پخته‌تر می‌شود، صبورتر می‌شود، دل آرام‌تر می‌شود. بدانید هر ذره‌ اتفاقی که رخ می‌دهد، حکمتی در آن است و به اراده پروردگار است. اگر پروردگار نخواهد، هیچ خوب و بدی رخ نمی‌دهد.

اگر تیغ عالم بجنبد زجای

نبرد رگی تا نخواهد خدای